Front aanzicht Scala theater voor de opdeling in Scala/Scoop theaters.
(Foto: collectie Jan Mooibroek)
De voorgeschiedenis van het Scala Theater begint in 1915 toen er in de Langestraat een bioscoop geopend werd waarvan de krant destijds schreef: “Onze stad heeft een inrichting gekregen zoals men slechts in grote steden aantreft”. Gedoeld wordt op het Scala Theater van de heer Lenning. Lang is hij echter niet exploitant geweest van de bioscoop want 2 jaar later verkocht hij de bioscoop alweer aan de heren Nap en Van Dam, die het theater tot 1928 exploiteerden. Over deze tijd zijn verder weinig gegevens bewaard gebleven.
In 1928 kocht de heer Hollemans voor 35.000 gulden de bioscoop waardoor het Scala Theater de tweede bioscoop werd die hij is gaan exploiteren. (In 1927 had hij reeds het Luxor Theater in Stadskanaal geopend). De bioscoop wordt onderhanden genomen door de huisarchitect van de heer Hollemans, de heer Jan Groof, die meteen aan de slag ging en het theater de uitstraling gaf die elke Hollemans bioscoop had of zou krijgen. Grote, hoge zalen met een groot toneel, een imposante gevel… het moest allemaal een overweldigende indruk op de mensen maken. Het theater kreeg plaats voor 800 bezoekers.
Het oude balcon van Scala. Op deze foto is het oude interieur van Holleman’s huisarchitect dhr. Groof gedeeltelijk te zien. Het balcon bleef na de verbouwing in 1976 Scala en de beneden zaal werd Scoop 1.
(Foto: collectie Jan Mooibroek)
De bioscopen van Hollemans waren hun tijd ver vooruit. De nieuwste technische installaties werden met veel tam tam in de pers aangekondigd. Wat adverteren betreft kon je echt merken dat Hollemans uit een kermisfamilie kwam. De programma’s waren “Groots!” “Imposant!” en “Een bezoek aan ons hyper modern groot stads theater bezorgt u volle tevredenheid!”. Ook in de fotokasten waar het publiek langs flaneerde in de Langestraat zaten vol met kreten: “Onvergetelijk!”, “Mag u niet missen!”, “Spanning, actie, sensatie!”. Concurrentie had het Scala Theater van Bioscoop Wisseman dat later werd omgedoopt tot Bioscoop Dommering.
Beide theaters beconcurreerden elkaar om de gunst van het publiek en probeerden de beste films in hun theaters te krijgen. De ene keer lukte dat in Wisseman, de andere keer in Scala. Voor het publiek natuurlijk een ideale situatie. Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog waren de bioscopen verplicht om Duitse films te vertonen. Hoewel ze soms met tegenzin werden vertoond bleef het publiek massaal toestromen. “Wir Machen Musik” en “Hallo Janine” met de legendarische Marika Rökk waren toppers. Niet te vergeten onze eigen Johannes Heesters met de operettefilm “Rosen in Tirol” of “Immer Nur Du” met de schlager “Mann musste Klavier spielen können” waren kaskrakers. In het voorprogramma liep altijd verplicht “Die Deutsche Wochenschau”. De zaaldeuren van de bioscoop gingen dan op slot.
De steen op het graf van de grondlegger van het Hollemans concern:
Geert Hollemans.
(Foto: Jan Mooibroek)
Vlak na de oorlog kwam de heer Hollemans te overlijden. Zijn zoon Hendrik Hollemans nam de exploitatie over. Ook in de jaren zestig ontkwam Scala niet aan de daling van het bioscoopbezoek. Een hoogtepunt was en bleef, ook in de donkere jaren, de voorstellingen op de Adrillen feesten. Onder het motto: “Op Adrillen most west wezen, anders hest wat mist” (In het Nederlands: Op Adrillen moet je geweest zijn, anders heb je wat gemist) vieren de Winschoters de Allerheiligenmarkt. Paardenmarkt, kermis, ambachtenmarkt… kortom pret in de binnenstad. Hollemans wist daar goed op in te spelen door in Scala (in de volksmond “Schalla” genoemd) doorlopende voorstellingen te geven: van 10.00 uur in de ochtend tot 7 uur in de avond konden mensen voor een paar kwartjes (toen) tot 3,50 gulden in de zeventiger jaren, naar de film.
De verbouwde benedenzaal van Scala tot Scoop theater.
(Foto: collectie Jan Mooibroek)
In 1976 nam Geert Hollemans de bioscoop van zijn vader over. Al vrij vlot verbouwde hij het balkon van de grote zaal tot een nieuwe bioscoopzaal. De benedenzaal werd voortaan Scoop genoemd en het balkon behield de oude naam Scala. In 1979 werd de derde zaal in het complex geopend. De oude woning die in de bioscoop zat werd omgebouwd tot Scoop 2. Ook op technisch gebied bleef Scala/Scoop een traditie in ere houden. Als eerste bioscoop in de provincie bracht Geert Hollemans 3D projectie. Ik kan mij nog herinneren dat Geert Hollemans de 3Dversie van “Emmanuelle” vertoonde en tijdens een pikante scene tegen me zei: “Ik keek naar het beeld en dacht dat ik in de Mont Blanc tunnel keek”. Met de komst van de succesvolle Smoky Theaters in Stadskanaal (1981) werd ook Scala/Scoop omgebouwd tot servicebioscopen.
De bedrijfswoning werd in 1979 verbouwd tot Scoop 2.
(Foto: collectie Jan Mooibroek)
Het zou de laatste verbouwing zijn van het glorieuze Scala Theater aan de Langestraat. Eind 1991 werden er de laatste voorstellingen gegeven. Aan tachtig jaar bioscoopgeschiedenis aan de Langestraat was een eind gekomen. Geert Hollemans ging een nieuwe bioscoop bouwen aan het Marktplein: Hollywood.