Voor de geschiedenis van het Capitol Theater en het Grand/Studio ’62 Theater moeten we een stukje terug in de geschiedenis. Het Capitol Theater heette van oorsprong W.B. Theater (de letters W.B. staan voor Wester Bioscoop) welke gevestigd was aan de Nieuwe Binnenweg 326 in Rotterdam. Dit theater werd naar een ontwerp van architect Jac. van Gelderen in 1919 in een record tijd van 99 dagen gebouwd. Bijzonder aan het bouwontwerp was het balcon van het theater: rond en geen ondersteunende pilaren in de zaal. Omdat men nog geen ervaring had met een dergelijke constructie werd voor de opening van het theater het balcon uitgetest door er bakstenen, met een gewicht gelijk aan 300 personen die op het balcon konden plaatsnemen, als proefbelasting op te leggen. Toen dat experiment geslaagd bleek kon het theater voor het publiek geopend worden.
De zaal van de Wester Bioscoop.
(Foto: Collectie gemeentearchief Rotterdam)
De films die er vertoond werden waren nog stom, d.w.z. zonder geluid. Een explicateur vertelde bij de beelden het verhaal en in de Wester Bioscoop zat een compleet orkest de films muzikaal te begeleiden. Niet alleen de films, maar ook de variéténummers die tijdens de pauze op het toneel gebracht werden, werden muzikaal door het orkest begeleid. In de orkestbak konden maar liefst 40 muzikanten plaatsnemen. Ongeveer in 1923 kreeg het theater een echt cinemaorgel van de firma Claveaux & Emmelman. De Wester Bioscoop was ook één van de eerste bioscopen in Rotterdam die geluidsfilms ging vertonen.
Exterieur Capitol Theater
(Foto: Collectie gemeentearchief Rotterdam)
In 1931 wordt de Wester Bioscoop grondig verbouwd om in 1932 als Capitol Theater heropend te worden. Veel Rotterdammers hebben warme herinneringen aan dit theater vanwege de populaire films met Abbott & Costello, Norman Wisdom, Stan Laurel en Oliver Hardy maar ook door de vele actiefilms die er in het theater vertoond werden. Films met Ronald Reagan: “De Vluchteling van Guatura” (Een dodelijk conflict in een tropisch paradijs…), Gary Cooper: “De Onoverwinnelijken” (Hij kocht haar opdat ze vrij zou zijn, maar ze werd de slavin van een ander…), Johnny Weissmuller als Tarzan en Eddie Constantine knokfilms waren grote publiekstrekkers. Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog deed het theater ook nog dienst als noodopvang voor daklozen toen een Engels bombardement talloze woningen en gebouwen in de stad had vernield.
Exterieur Grand/Studio 62 theater.
(Foto: Collectie gemeentemuseum Rotterdam)
In 1962 volgde een derde verbouwing van de bioscoop. Het theater werd overgenomen door het Tuschinski concern die de bioscoop opdeelde in twee zalen met de namen Grand Theatre (550 zitplaatsen) en op het oude balcon werd Studio ’62 geopend met 338 zitplaatsen. De architect was Ingenieur TJ. Dijkstra en de verbouwing werd uitgevoerd door het Aannemingsbedrijf van Welzenes. “De uitvoering van beide zalen zijn sterk verschillend. In het Grand Theatre frapperen de in plastisch metselwerk van gasbetonblokken opgetrokken wanden, die met strijklicht worden beschenen. Het voorste deel van de zaal heeft een geknikt plafond van blank gelakt rood cederhout. De stoelen zijn met groene stof bekleed en de tapijten zijn oranje. Het zwarte tule voorgordijn is door W. Schuhmacher beschilderd met twee grote vogels. Studio ’62 heeft een intiemere sfeer. De stoelen zijn groenig blauw en door de betimmering met hout van wanden en plafond heeft de architect er een zolderkarakter aangegeven. Ter weerszijden van het doek steigeren twee kermispaarden”, aldus een beschrijving van het interieur in Het Rotterdamsch Nieuwsblad van 12 december 1962. De openingsfilm van Grand was de Robert Wise musical “West Side Story” en Studio ’62 opende met de Walt Disney film “Jungle Cat”.
Ook op technisch gebied was het theater bij de tijd door er 70 mm. projectie met stereofonisch geluid te vertonen zoals de openingsfilm “West Side Story” (die er maandenlang heeft gedraaid) maar ook Tolstoi’s “Oorlog en Vrede” en “The Great Race”.
De bioscoop is begin jaren 1980 gesloten. Het pand werd overgenomen door de Stichting Evangelisch Centrum. Zij vestigde er een evangelisch buurthuis, “De Kandelaar ” genaamd, welke tegenwoordig Evangelisch Centrum Europoort heet.
Foto’s:
Collectie gemeentearchief Rotterdam