Op 17 september 1992 werd in Amsterdam het uit 1933 daterende Cineac Theater (zie ook Cineac Bioscopen) heropend als Riksbioscoop. Het idee daarvoor kwam uit Amerika overgewaaid, waar verpauperde bioscopen al langer werden omgebouwd tot dollarbioscopen. Aangezien het Amsterdamse Cineac Theater heel weinig bezoekers trok, besloot de directie het een andere bestemming te geven. Het publiek bleek wel oren te hebben naar een bioscoop waar je voor slechts 2,50 gulden naar de film kon gaan.
De opzet van de Riksbioscoop was in de beginperiode hetzelfde gehouden als in de roemruchte jaren van de Cineac. Net als toen werden er in de “Riks” doorlopende voorstellingen getoond. Dat wil zeggen dat men kon komen en gaan wanneer men wilde. Dit systeem trok in het begin veel dakloze types die de bioscoop wel een goedkope en warme vorm van onderdak vonden. Al gauw na de opening van de Riksbios werden pauze’s tussen de films ingelast. Daarna vertoonde men zelfs reclame aan het begin van elke film. Begin 1993 hanteerde de Riksbios in Amsterdam vaste aanvangstijden.
Flyer van het Riksbioscopen programma juni/juli/augustus 1994.
(collectie: E.W.J.Barten)
Op 4 maart 1993 werden er ook Riksbioscopen in Rotterdam, Den Haag en Groningen geopend. Het Riks-concept bleek overal aan te slaan. Het publiek wat naar de Riksbios ging was in elke plaats gelijk: veel studenten die na een dag van hard studeren voor een knaak een filmpje pakten in een echte bioscoop. Het was goedkoper en gezelliger dan een filmpje huren bij de videotheek. Mede door de prijsverhouding werden er geen al te hoge verwachtingen aan het interieur van de Riksbioscopen gesteld. Vaak waren het theaters die op de nominatie stonden om uiteindelijk te worden gesloten. Geïnvesteerd werd er nauwelijks meer in de Rikstheaters.
Van begin af aan hebben de Riksbioscopen als een trein gelopen. Zodra de nieuwe kwartaalfolder met het programma uitkwam waren er rijen voor de kassa met bezoekers die meteen voor alle films kaarten kochten. Zo kon het gebeuren dat vele voorstellingen al ver van te voren uitverkocht waren. Alleen al in Amsterdam bezochten in een jaar tijd 270.000 bezoekers de Riksbios. In Groningen trok de Riksbios, die in City 3 vertoond werd, meer bezoekers dan City 1 en 2 tezamen. Cijfers waar menig theater jaloers op zou zijn.
Advertentie van de laatste Riksbios in Groningen.
De sluiting van de Riksbios was voor vele studenten een grote teleurstelling. In Groningen werden ingezonden stukken in de krant geplaatst waarin de studenten hun onvrede over de sluiting te kennen gaven. Personeel werd er op aangesproken. Het hielp allemaal niets. Begin 1996 werd de laatste Riksfilm vertoond. In Groningen was dat “Leaving Las Vegas” die door de studenten omgedoopt werd in “Leaving Groningen”.
Dat de Riksbioscopen populair waren blijkt wel uit de navolgende tekst waarin de titels van een Riksprogramma verwerkt zijn: "Direct na het overlijden van JFK werd de wereld opnieuw opgeschrikt, nu door de ‘wederkomst’ van de Alien in de derde macht. Door het Basic Instinct gewaarschuwd, begon men haastig de Cradles te Rocken, dit tot geruststelling van de – toen nog zeer prille – Boy Scout. Deze moest op wat meer gevorderde leeftijd – Final Analysis ondergaan. Om het bovenstaande als een soort Boomerang te ervaren waren wij toch niet voldoende geschokt, vrolijk Flodderden wij dan ook een week lang door de USA, waar wij voor de zekerheid toch maar een Bodyguard in de arm namen.
Bron: anonieme bijdrage Riks-agenda Amsterdam