In 1960 deed bioscooponderneming Wolff zijn intrede in Groningen door het openen van het Camera Theater en het art-house theater Studio aan het Hereplein. De plannen om in Groningen een nieuwe bioscoop te beginnen waren er al in 1952. De Utrechtse bioscoopexploitant A.F.Wolff meldde zich toen bij het gemeentebestuur van de stad met het plan om, op het in de oorlog kapot geschoten Hereplein, een bioscoop te bouwen. De bouw van het theater liep echter behoorlijke vertraging op omdat het Rijk vanwege de toenmalige woningnood prioriteiten stelde en grote bouwprojecten als een bioscoop of de bouw van het warenhuis Vroom en Dreesman uitstelde. Met de bouw kon pas in 1958 worden begonnen. Filmoperateur van het eerste uur de heer Isaac Mozes (inmiddels helaas overleden) herinnerde zich in een interview met het toenmalige Nieuwsblad van het Noorden van 16 juni 1979: “…het zou eerst één bioscoop worden met een fietsenstalling er naast. Maar we hadden toen al ervaring met zo’n dubbele bioscoop in Utrecht en dat liep goed. Vandaar dat de Studio er bij kwam”. Hoewel alles in eerste instantie voortvarend verliep gingen de bouwvakkers in de eindfase in staking. De heer Wolff was niet voor één gat te vangen en zette het personeel van zijn andere theaters in om de klus te klaren. De opening van het theater werd op 24 maart 1960 door de toenmalige burgemeester van Groningen, de heer Tuin, verricht.
Met de komst van Camera/Studio was het aantal bioscopen in de stad in één klap gestegen naar 6 theaters! Camera telde bij de opening ruim 750 zitplaatsen en het Studio theater ongeveer 220. In 1978 werd het balcon van Camera opgedeeld in 2 kleine zalen (Camera 2 en 3) en werd het Studio Theater omgedoopt tot Camera 4. Als openingsfilm van het Camera Theater werd in 1960 gekozen voor de film “Operatie Petticoat” met Cary Grant en Tony Curtis. Daarmee zette Camera meteen de toon in het stadse filmlandschap. Doordat bioscooponderneming Wolff meerdere theaters in Nederland exploiteerde kon deze onderneming in Camera sneller goede en verantwoorde publieksfilms en in Studio nieuwe kunstzinnige films programmeren.
Luxor, Cinema Palace en Grand waren daardoor niet meer de enige theaters die premières vertoonden. Studio kreeg grote bekendheid door zijn “Nouvelle Vague weken” en “Bergman cycly”. Ook introduceerde Studio zondagochtendvoorstellingen met Nederlandse jeugdfilms en natuurfilms van Jacques Ives Cousteau zoals “De wereld der stilte”, die maandenlang op het programma bleef staan. Camera had ook de beschikking over 70 mm. projectieapparatuur en vertoonde op dit systeem grote kassuccessen als “The Sound of Music” (de eerste film die in Groningen 17 weken werd geprolongeerd), Ben Hur en “Lawrence of Arabia”. Van deze laatste film gaat het verhaal rond dat de bezoekers door het zien van zoveel zand op het immense grote projectie doek (en het extra warm zetten van de verwarming door de bedrijfsleiding) een enorme dorst hadden gekregen, dat na afloop van de voorstellingen het publiek massaal de horeca in de omgeving opzocht. Camera mocht ook graag stunten: zo trad er een Grieks dansensemble op die Sirtaki op het Hereplein bij de première van “Zorba, de Griek” danste. Een meester in het halen van filmsterren, regisseurs en het bedenken van stunten was bedrijfsleider Al Bruins die veel voor het Groningse filmklimaat heeft betekent. Door zijn toedoen waren de nachtelijke discussies met regisseurs, pers en publiek een begrip bij de toenmalige cinefielen.
De grote Camera 1 zaal is sinds de opening nauwelijks veranderd. Natuurlijk werden er regelmatig nieuwe stoelen geplaatst maar qua inrichting ziet het theater er nog net zo uit als tijdens de opening in 1960. De theaterzaal is overwegend donkerblauw met veel hout aan de wanden en heeft een grote toneelopening met een oranje voorgordijn. De cabine bevindt zich onder het oude balcon. Als er 70 mm. films worden geprojecteerd gaat het zwarte kader niet alleen helemaal opzij, maar ook omhoog zodat de volledige toneelopening gebruikt wordt en er een immens groot filmdoek tevoorschijn komt. De operateurs wisten dit effect altijd goed uit te buiten door voor de hoofdfilm een zogenaamd normaal beeld programma te projecteren (vaak het journaal) waardoor de overgang naar het grote 70 mm. scherm extra opviel.
Het karakter van het Studio theater (thans Camera 4) heeft eveneens nauwelijks een verandering ondergaan. Overwegend in zwart/grijstinten gehouden had dit theater als enige kleurenaccent het fleurige voorgordijn met veel groen en geel. Het voorgordijn werd later vervangen door het zilver/grijze voorgordijn van de Cinema Palace dat toen bij de sluiting van dit theater werd overgenomen.
Camera 2 en 3 hebben als bijzonderheid de wandschilderingen die o.a. de skyline van Groningen en het Waddengebied voorstellen. Deze wandschilderingen werden in 1978 aangebracht door de heer Zwart.
Op 18 juni 2006 zal het Camera Theater gesloten worden. Naar verluidt zal de grote Camera zaal behouden blijven. Voor welk doel is nog niet bekend. De gemeente wil de oude bioscoopzaal in ere houden als architectonisch voorbeeld van bioscoopbouw in de jaren zestig. Ook zijn er plannen om op het oude bioscoopcomplex een woontoren te bouwen. Bioscooponderneming Wolff zal op 13 juli 2006 een nieuw Megacomplex aan de Euroborg openen.