Foto Corso uit “Kind van Wormerveer” van Eduard Visser.
De bewegende beelden leerden in Wormerveer pas laat lopen. Natuurlijk had men op kermissen veel eens een filmvoorstelling gezien in één van de vele reisbioscopen die Nederland in die tijd kende, maar een echte vaste bioscoop kwam er pas in de twintiger jaren van de vorige eeuw. De eerste bioscoop van Wormerveer was gevestigd in het voormalige kantoor van de firma Pieper en Zn. – chocoladefabrikanten – aan de Dubbele Buurt. De bioscoop heette heel toepasselijk Wormerveersche Bioscoop en was in exploitatie van de Wormerveersche Bioscoop Onderneming. In deze exploitatie had ook de heer Cor Bruijn zitting die enkele jaren later ook de eerste exploitant van het Corso Theater zou worden. De openingsfilm van het theater was op 24 december 1921 het drama “The Old Nest” (“Het oude nest”) uit 1921 met Mary Alden als moeder van zes kinderen die, nadat ze één voor één het huis zijn uitgegaan, moet leven met hun successen en mislukkingen. In 1928 kraaide de rode haan victorie in het theater. De brandweer kon toen niet voorkomen dat het theater volledig in de as werd gelegd.
Het voormalige Corso Theater als muziekinstrumentenhandel Schaap.
(Foto: E.W.J.Barten, oktober 2006)
Wormerveer bleef daarna 3 tot 4 jaar van film verstoken tot in 1932 het karwei van aannemer Woud voltooid was en er een nieuwe bioscoop werd geopend onder de naam Corso Theater. Dit theater was gevestigd aan de Javastraat nummer 43. De eerste exploitant van het theater was de reeds genoemde Cor Bruijn van de voormalige Wormerveersche Bioscoop. Het mag aangenomen worden dat dit theater meteen als geluidsfilmtheater in gebruik werd genomen. Corso was een groot theater met balkon welke plaats bood aan meer dan 300 filmliefhebbers. Het theater is in verschillende handen geweest. Ook de in de Zaanstreek bekende bioscoopfamilie Oenen en de familie Woud hebben het theater geëxploiteerd. De laatste exploitant van het theater was de heer Spanjaart. Brand is ook nu weer de rode draad in dit verhaal. Ook het Corso Theater viel aan de vlammen ten prooi. Op 26 februari 1965 kwam bij de brandweer de melding binnen dat het theater in brand stond. Met man en macht werd deze uitslaande brand aangepakt maar men kon niet voorkomen dat het hele theater volkomen uitbrandde.
Mevrouw Woud-Pellanders, de toenmalige exploitante, besloot om het theater toch te gaan herbouwen. Aan het eind van 1965 kon het nieuwe Corso Theater aan het Wormerveerse publiek worden voorgesteld. Het aantal zitplaatsen was, om meer comfort te creëeren, teruggebracht naar goed 170 stoelen maar de gouden gloriedagen van voorheen bleven uit. Het bioscoopbezoek bleef dalen door de invloed van televisie en opkomst van de video. De heer Spanjaart uit Heiloo heeft het theater nog tot 1985 open weten te houden maar moest uiteindelijk ook de “pijp aan Maarten geven” en het theater definitief sluiten.
Het voormalige balcon van het Corso Theater.
Op de achtergrond is nog de lichtbak te zien die op de gevel hing.
(Foto: E.W.J.Barten, oktober 2006)
Na een aantal jaren leeg te hebben gestaan kocht in 1988 Martin Schaap het pand van de heer Spanjaart met de bedoeling in de voormalige bioscoop een showroom en reparatieafdeling van blaasinstrumenten te beginnen. Dit bedrijf zit nog steeds in de oude Corso bioscoop, nu onder de naam Jac. Schaap.
N.B.:
Het boek “Kind van Wormerveer” van Eduard Visser is verkrijgbaar bij Uitgeverij Noord-Holland, ISBN: 90-71123-69-3.