Met de bouw van het Rembrandt Theater werd in 1912 begonnen. Het verkrijgen van de vergunning had nogal wat voeten in de aarde. Met name de brandweer lag dwars. Pas nadat het theater aan de modernste eisen (in die tijd) van veiligheid had voldaan gaf de brandweercommandant het groene licht. De officiële opening van het theater vond plaats op zaterdag 18 januari 1913 om 19.00 uur. Omdat de datum van de openingsavond laat bekend was geworden, werd er geen feestelijke opening gehouden voor genodigden. Op de eerste avond vertoonde het Rembrandt Theater, volgens een journalist van de Bioscoop Courant, ‘een aardig programma’ met de vertoning van de film “Memento-Mori”. De bioscoopzaal werd vooral geroemd om zijn feeërieke verlichting en het aanwezige grote projectiescherm. De films werden in die tijd altijd begeleid door een orkestje of door orgelspel. De film werd uitgelegd door een explicateur. De eerste explicateur van het Rembrandt Theater was de heer Piet Wigman. De beroemdste explicateur van het Rembrandt Theater was ongetwijfeld Louis Hartlooper die de films tussen 1914 en 1920 begeleidde. Door stijgende bezoekersaantallen en door de behoefte van het publiek aan meer comfort moest het herenhuis, waarin het theater gevestigd was, al in 1919 rigoureus wijken voor nieuw pompeus theater.
De bekendste explicateur van het Rembrandt Theater:
Louis Hartlooper.
(Foto: website Louis Hartlooper complex)
Op 16 mei 1919 werden de laatste voorstellingen in het theater gegeven en kon de verbouwing beginnen. Op 29 november van datzelfde jaar werd het nieuwe Rembrandt Theater voor het publiek opengesteld. In het nieuwe theater konden ruim 1200 bezoekers een zitplaats vinden. Zowel interieur als exterieur waren ingrijpend veranderd. De nieuwe gevel was een ontwerp van architect B. van der Woord en de versierselen op de gevel van de architect Rietbergen. Ook van binnen was het theater omgetoverd tot een waar filmpaleis. Achter het bruin/brons kleurige voorgordijn met gouden borduursels bevond zich het 40 vierkante meter grote filmscherm. Tijdens de voorstellingen brandden er kleine lampjes in de muur. De zaal was voornamelijk in de kleur lila geverfd versierd met diverse muurschilderingen en figuren.
Het Rembrandt Theater in 1933.
(Foto: Pathé Cinemas)
In 1933 werd het theater opnieuw onder leiding van de Zeister architect H. van Vreeswijk zowel van binnen als van buiten volledig verbouwd. Op 29 augustus 1933 kon het Utrechtse publiek kennis nemen van de totale verandering die het theater had ondergaan. Niets herinnerde meer aan het karakteristieke oude bioscoopgebouw. Er voor in de plaats gekomen was een strak vormgegeven nieuwe gevel met een geheel nieuwe entree en een geheel gemoderniseerde bioscoopzaal met een groot toneel. Een typisch voorbeeld van “de nieuwe zakelijke” bouw stijl. Dit nieuwe theater kreeg de bijnaam “het Open Boek” (vanwege de voorgevel die hier sterk aan deed denken).
Het Rembrandt Theater eind jaren negentig.
(Foto: Pathé Cinemas)
Eind 1972 onderging de bioscoop opnieuw een ingrijpende verbouwing. De grote zaal werd opgesplitst in één grote (op het voormalige balcon) en twee kleinere zalen (in de oude beneden zaal). Bij die laatste verbouwing verdween het toneel van de oude zaal, waar regelmatig variété-voorstellingen werden gegeven. Tijdens deze verbouwing – die een heel jaar duurde – werd het theater voor het publiek gesloten en week men tijdelijk uit naar de Vreedenburg Bioscoop. In 1974 konden de Utrechtenaren weer naar hun vernieuwde Rembrandt bioscoop.
In 1992 kreeg het theater van de toenmalige exploitant MGM Cinemas een moderne facelift. De entree werd vergroot, op de vloeren kwam het bekend Tuschinski tapijt en de muren kregen een nieuw kleurtje. De buffetten werden gemoderniseerd en de drie zalen kregen luxe, nieuwe stoelen met meer beenruimte. Bij het uitkomen van de film “Jurassic Park” kreeg de grote zaal als eerste bioscoop in Utrecht het digitale DTS geluid. Menig bezoeker werd door het digitale dino-gebrul naar het bioscooptheater aan de Oude Gracht 73 gelokt.
Het Rembrandt Theater in 2007.
(Foto: Henny Wittekamp)
Het Rembrandt Theater behoorde tot 1985 tot het Tuschinski Concern. In 1985 werd dit concern overgenomen door het Israëlische Cannon Filmdistributors. In 1991 verkocht Cannon zijn volledige Nederlandse theaterpark aan het Amerikaanse Metro Goldwyn Mayer die de theaters in 1995 echter ook weer verkochten aan het Franse Pathé Cinemas onder welke vlag het huidige theater nog steeds geëxploiteerd wordt. De Rembrandt biedt momenteel plaats aan 864 bezoekers waarvan er 458 in de grootste zaal kunnen plaats nemen.
Bronnen:
Pathé Cinemas
MGM Tribune februari 1994